Odcinek drugi

-

   Było jasne, że wojnę przegraliśmy. Trudno nam było odnaleźć się w tej nowej rzeczywistości. Mój tata źle się czuł. Początki gruźlicy były wyraźne. Męczył go kaszel i stany podgorączkowe. Leczył go dr.Kuhl. Codziennie rano biegłam z jego moczem na ul.Potockiego, gdzie mieszkał ten lekarz, wtedy nasz rodzinny. Nie mogę tego pojąć teraz z perspektywy lat, po co mu był potrzebny ten mocz Pewnie wylewał go od razu. Tymczasem  robiło się coraz niespokojniej. Ludzie wyjeżdżali nie wiadomo dokąd. Nasz Rząd i wszyscy dostojnicy również. Mówiono, że do Rumunii. Pan Markiewicz lotnik, był tylko raz na przepustce, a teraz zabrał żonę z dziećmi i odjechał. Front się zbliżał i nasze wojska się przemieszczały. W naszej willi, w mieszkaniu po pani Markiewiczowej rozlokowali się polscy żołnierze. Pocieszaliśmy się wzajemnie. Jeden z nich wyciągnął przepowiednię długą, pisaną wierszem. Pamiętam, że był tam taki urywek: "Czarny orzeł na wschód się zwróci i ze złamanym skrzydłem powróci" - co jak wiemy się sprawdziło. Po okresie bombardowań był przejściowy spokój. Wszyscy czekali co nastąpi. Spodziewano się, że wkroczą Niemcy. Opowiadano że tacy eleganccy oficerowie niemieccy już stacjonują na rogatce Kulparkowa. To było blisko nas. Byliśmy wstrząśnięci rano, bo zjawili się żołnierze sowieccy na naszej ulicy i strzelali do okien, jak tylko ktoś się pojawił. Wyglądali jak obdartusy w wystrzępionych płaszczach z wiszącymi trokami i karabinami na sznurkach. Stało się to 17 września 39 roku. Nadciągali od strony ul.Łyczakowskiej, która zapełniła się ich wojskiem wraz z czołgami, armatami i wozami pancernymi. Zaczęłam chodzić do szkoły, ale cofnięto nas o jeden rok. Do klasy naszej przyszedł nowy nauczyciel Mojżesz Wurm i powiedział - jestem teraz waszym wychowawcą  i macie mnie słuchać. Był to dzień Wszystkich Świętych i chcieliśmy mieć wolne. Odważyłam się iść w tej sprawie do nowego dyrektora pana Horaczuka, Ukraińca który akurat wyszedł ze swego gabinetu i stał na szczycie szerokich schodów. Stałam u podnóża schodów i przedstawiłam mu naszą sprawę, że domagamy się wolnego dnia, bo to jest nasze święto. Wtedy Horaczuk wrzasnął: "Waaaaszeeee?!" Tak, że popuściłam w majtki siku pierwszy raz w życiu i na tym się skończyło. Rozpoczął się bolszewicki terror. Zaczęły się wywożenia Polaków na Sybir. Pewnego dnia, jak byłam w szkole zajechały ciężarówki i zabierano dziewczynki. Byłam przerażona i zbiegłam na dół. W drzwiach wejściowych wisiała gruba kotara. Ktoś wychodził i ja podkradłam się za nim osłonięta kotarą. Wybiegłam co tchu i  niezauważona uciekłam. Widziałam jak dziewczynki zrozpaczone skakały się z okien na piętrach. W domu opowiedziałam o wszystkim. Od tego czasu byliśmy przygotowani na najgorsze.

Popularne posty z tego bloga

Częśc druga.Odcinek trzydziesty piąty

-
Jadąc pociągiem w drodze powrotnej rozmyślam wnikliwie o wszystkim co zaobserwowałam w czasie mego krótkiego pobytu w Bułgarii i doszłam do wniosku, że w żadnym wypadku nie zgodzę się aby w tym kraju zamieszkać .Patrzyłam z ogromnym zdziwieniem jak wychodząc od Welka, to Donka jego żona ,taka mała ,pomaga mi naciągnąć płaszcz ,a ten stoi jak basza turecki i ani drgnie ,patrząc obojętnie jak ona się męczy Tak to tutaj jest . Kobiety pracują ciężko a mężczyźni przesiadują masowo w kawiarniach popijając bardzo mocną kawę w mini filiżankach i nigdy nie widziałam aby była wśród nich kobieta . Razi mnie to bardzo i widzę ,że daleko im do zwyczajów europejskich .Natomiast ujęło mnie bardzo serdeczne przyjęcie rodziny Iwana ,która wykazała najlepsze chęci abym tam dobrze się czuła . Widzę też   ,że on bardzo się stara i zaraz po przywitaniu ,poinformował mnie ,że poczynił już starania w sprawie mojej pracy i ma nadzieję ,że da się to załatwić, bo rozmawiał ze starszą dr.Godzińską ,któ...
Czytaj więcej

Część druga .Odcinek trzydziesty czwarty

-
Mimo ,źe to mieszkanie Iwana jest takie skromne, bo małe to jednak znajdują się w nim gustowne meble i inne wartościowe rzeczy jak piękny dywan pokrywający całą podłogę ,myślę że perski ,narzuta na tapczan ręcznie utkana pętelkowo w ładnym zestawieniu żywych kolorów i zwracające uwagę trzy bardzo duże dzbany orientalne porcelanowe ,których wartość muzealna prawdopodobnie jest wysoka a takźe jeden trochę mniejszy o ładnym  powszechnie spotykanym wzorze. Ponadto  stary serwis z cieniutkiej chińskiej porcelany stojący za szklaną szybą w serwantce. Mieszkanie w sumie jest wygodne a Iwan twierdzi ,że tylko mieszczuchy mogą mu mieć coś do zarzucenia bo to ,że jest na poddaszu i ma pochyłe ściany to jest niezwyły jego walor bo przeznaczony jest dla osób z artystycznym wyczuciem i nie wszyscy to rozumieją .Wygodna jest napewno kuchnia,myślę,gdyby nie  te dziwne nitki przecinające podłogę wszeż i wzdłuż ,przytwierdzone małymi  gwoździkami to większe to mniejsze odcinki nitek ...
Czytaj więcej

Cześć druga . Odcinek trzydziesty

-
Pierwszego dnia pozostaję jeszcze w szpitalu nie jadąc nigdzie jak mam w planie bo w/g tego mam pracować 10,5 godzin dziennie . W następnych jednak zostaję odwieziona do tej kopalni gdzie moim zadaniem są badania okresowe w celu wykrywania zagrożeń chorobami  spowodowanych szkodliwymi warunkami  . Już z miejsca uderzył mnie charakterystyczny zapach trudny do zidentyfikowania ,bardzo nieprzyjemny wiszący w powietrzu, jakiejś mieszanki siarki i palonego asfaltu . Ambulatorium jest ładne i luksusowe ale zapach tkwi wszędzie . Badania robię i owszem ale poco , główną sprawą jest wyeliminowanie tych ciężkich do zniesienia wyziewów . Cóż z tego źe pracownicy BHP robią co można, ale zasadniczą sprawą jest zainstalowanie pochłaniaczy, ale jak widzę na to się nie zanosi bo za duże koszty Pracuję więc mając do czynienia z prostymi ale twardymi ludźmi Śląska ,którzy potrafią znosić wiele    Są to mili ludzie i chciałabym im pomóc toteż zwracam uwagę na wszystkie objawy zwłaszcz...
Czytaj więcej